Men like trees, walking (Mark 8)

In Mark 8, we have another miraculous feast. The disciples forget to pack their lunch afterward, and miss the point Jesus tries to make. He reproves them for their lack of understanding. Shortly after, he will praise Peter for a perceptive insight. In between, though, we have another healing.

Mar 8:21 İsa onlara, "Hâlâ anlamıyor musunuz?" dedi.
Mar 8:22 İsa ile öğrencileri Beytsayda'ya geldiler. Orada bazı kişiler İsa'ya kör bir adam getirip ona dokunması için yalvardılar.
Mar 8:23 İsa körün elinden tutarak onu köyün dışına çıkardı. Gözlerine tükürüp ellerini üzerine koydu ve, "Bir şey görüyor musun?" diye sordu.
Mar 8:24 Adam başını kaldırıp, "İnsanlar görüyorum" dedi, "Ağaçlara benziyorlar, ama yürüyorlar."
Mar 8:25 Sonra İsa ellerini yeniden adamın gözleri üzerine koydu. Adam gözlerini açtı, baktı; iyileşmiş ve her şeyi açık seçik görmeye başlamıştı.
Mar 8:26 İsa, "Köye bile girme!" diyerek onu evine gönderdi.
Mar 8:27 İsa, öğrencileriyle birlikte Filipus Sezariyesi'ne bağlı köylere gitti. Yolda öğrencilerine, "Halk benim kim olduğumu söylüyor?" diye sordu.
Mar 8:28 Öğrencileri O'na şu karşılığı verdiler: "Vaftizci Yahya diyorlar. Ama kimi İlyas, kimi de peygamberlerden biri olduğunu söylüyor."
Mar 8:29 O da onlara, "Siz ne dersiniz, sizce ben kimim?" diye sordu. ...

And, a few phrases:

• köyün dışına çıkardı -- village / outside / led
• "İnsanlar görüyorum" dedi, "Ağaçlara benziyorlar, ama yürüyorlar." -- "Men I see," he said, "Trees they resemble, but they walk."
  
• Köye bile girme! -- Do not go into the village!
  

The Gospels contain travel stories, public sermons, staff briefings, and personal conversations. In this healing of a blind man, Jesus takes him by the hand, and leads him outside of the village, away from prying / curious eyes. Prays for him twice. Then sends him to his own home. Apparently, there were times, perhaps most of the time, when Jesus shunned fame, publicity, and big media events.

The John Candy comedy Delirious is a very insightful meditation on the mystery of the Incarnation. In this movie, a writer of soap operas gets hit on the head, knocked unconscious, and awakens inside his own story. Working within the story, he can shape the actions of those around him by using his typewriter to edit the storyline on the fly. Suddenly, the characters start acting out of character. A tycoon stays home from work, waiting for the cable guy. People wonder what makes them say, or do, inexplicable things. At a party, french doors swing open to admit several deer with snow swirling around -- a simple typo on a script direction to bring in "cold beer."

Watch his movie when you get a chance, and you'll see why God played a cameo role when He stepped into His own story, our universe. He respects the character of the people within the story, and does not trample on our sense of ourselves with flashy displays of dominating power.